Test Samsung SGH-i550

Dane podstawowe

Kilka miesięcy temu Samsung wprowadził do sprzedaży w Polsce swój nowy telefon typu smartphone oparty na systemie Symbian S60 v.3. Nowością w ofercie koreańskiej firmy jest wbudowany odbiornik GPS. Telefon występuje w dwóch wariantach bez i z Wi-Fi – obie wersje kosztują na wolnym rynku ok. 1200 zł (po co w takim razie wprowadzono wersję bez Wi-Fi, nie mam pojęcia! Teraz niektórzy plują sobie w brodę, że nie poczekali na pojawienie się i-550w), chociaż opisywany model widziałem też w jednym z marketów za ok. 1000 zł.

System i funkcjonalności

Symbian jest otwartą platformą, dzięki temu użytkownik może na własną rękę instalować różne aplikacje i gry. System pracuje szybko, choć zdarzają się chwile namysłu. Zaletą Symbiana jest wielozadaniowość – można uruchomić kilka aplikacji naraz. Telefon pracuje wtedy trochę wolniej, ale i tak całkiem dobrze sobie radzi. Instalowanie nowych aplikacji jest bardzo proste przy wykorzystaniu kabla i oprogramowania PC Studio. W telefonie mamy fabrycznie zainstalowane różne przydatne aplikacje, jak konwerter, mobilny PdfReader, czy aplikacja Quick Office, która pozwala otwierać dokumenty tekstowe (także .doc) i arkusze kalkulacyjne. Niestety jest to wersja okrojona o możliwość edycji – taką opcję należy dokupić. Można też zdobyć odpowiednik MS Office na komórki z Symbianem, czyli Office Suite. Bardzo praktyczne, można tworzyć np. dokumenty tekstowe ze zdjęciami i zapisywać je jako .doc.

O takich rzeczach jak kalkulator, rozbudowany organizer czy notatnik nie ma się co rozpisywać, bo to dziś standard w komórkach. Polecam za to darmową aplikację Mobi Reader, dzięki której można samodzielnie tworzyć mobilne e-booki i czytać je np. w podróży. Aplikacja ma prostą obsługę i jest znacznie wygodniejsza niż np. czytanie tekstu poprzez Quick Office (zapamiętuje ostatnią stronę, można ustawiać zakładki, zmieniać wielkość czcionki itd.).

Telefon komunikuje się z otoczeniem przez Bluetooth, kabel USB 2.0 oraz Wi-Fi (wersja i-550w). Wbudowana przeglądarka obsługuje „normalne” strony www, ale mimo opcji powiększania wybranego obszaru, nawigowanie po „napakowanych” stronach portali jest męczące i ja osobiście wolę strony WAP – szybkie, bo ubogie w graficzne fajerwerki. W telefonie w każdej chwili można ustawić opcję Transfer danych i wtedy działa jak zwykły pendrive bez żadnego oprogramowania (zapisuje i odczytuje dane tylko z karty, pamięć telefonu jest wtedy niedostępna).

Telefon może pracować w trybie offline – ważne dla osób podróżujących często samolotami.

Podstawową funkcją telefonu jest oczywiście dzwonienie i sms-owanie. Pod tym względem trudno coś samsungowi zarzucić. Telefon łapie zasięg dobrze, obsługuje sieci 3G i GSM, chociaż jeśli nie korzystasz z wideorozmów, zalecam ręczne ustawienie GSM – lepszy zasięg, nawet w miastach. Podczas rozmowy w każdej chwili można włączyć głośnik i rozmawiać bez przykładania słuchawki do ucha. Wpisywanie sms-ów dzięki wygodnej klawiaturze i dużemu polu widzenia jest czystą przyjemnością. To samo dotyczy MMS-ów. Telefon automatycznie konwertuje wykonane przed chwilą zdjęcie do rozmiarów MMS-owych (ustawiamy wcześniej rozmiar: mały – kilka kB, duży – ok. 50 kB).

Wideorozmów nie przeprowadzałem, dlatego na temat ich jakości nie będę pisać.

Multimedia, rozrywka, GPS

I-550 jest telefonem w pełni wykorzystującym funkcje multimedialne. Najważniejszy jest dla wielu aparat fotograficzny, więc zacznę od niego.

Aparat ma matrycę 3 Mpix i autofocus oraz diodę doświetlającą, która niestety pomaga tylko na niewielką odległość i ostatecznie można dzięki niej fotografować twarze z bliskiej odległości (mowa oczywiście o trudnych warunkach oświetleniowych). Inną ciekawostką jest fakt, że spust aparatu jest jednokrotny, tzn. że aparat sam ustala ostrość i decyduje o zrobieniu zdjęcia. Ciężko więc zrobić dobre zdjęcie obiektu w ruchu, ale do pstrykania fotek znajomym czy obiektów nieruchomych aparat nadaje się dobrze. Zdjęcia nie są rewelacyjne, ale trzymają przyzwoity poziom. Zdarzają się przekłamania kolorystyczne, to jednak problem wszystkich cyfrówek. W ustawieniach możemy ustalić wielkość zdjęcia, jakość kompresji, balans bieli (kilka ustawień fabrycznych), jasność, a także kilka prostych efektów.

Kamera rejestruje obraz z prędkością 15 klatek na sekundę w formatach MPEG4, H.263. Real One. Długość filmu jest ograniczona jedynie ilością dostępnej pamięci.

Telefon oferuje też proste możliwości edytowania i prezentacji zdjęć oraz filmów. Można wykonać pokaz slajdów z muzyką i eleganckimi przejściami. W Galerii obrazów można w wygodny sposób powiększać zdjęcia na pełnym ekranie.

Telefon posiada prosty odtwarzacz mp3 (dźwięk ma przyzwoitą jakość, jeśli używamy własnych dobrych słuchawek) i świetne radio (u mnie w domu łapie stacje lepiej niż stacjonarna wieża z anteną zewnętrzną). Jest też dyktafon, ale bez możliwości nagrywania rozmów (chyba że skorzystamy z zewnętrznej aplikacji). Co do filmów: wbudowany odtwarzacz Real Player dobrze radzi sobie z filmami w formacie mp4 – oglądanie krótkich filmów jest całkiem przyjemne na całym ekranie. Obejrzenie całego, 1,5-godzinnego filmu to już większe wyzwanie ze względu na męczenie się oczu. Dobre słuchawki zapewniają wrażenia prawie jak z kinowej sali. Można też skorzystać z symbianowej wersji DivX Playera, który odtwarza wideo w tym właśnie formacie, umożliwiając do tego przewijanie filmów.

I-550 oferuje też możliwość odtwarzania animacji flash.

Wersja sklepowa jest całkowicie „goła” jeśli chodzi o gry – trzeba je zdobyć na własną rękę i wgrać. Za to gry, zarówno te napisane w javie, jak i specjalnie z myślą o Symbianie, chodzą świetnie, także te najnowsze, „wypasione” graficznie. Żadnych zacięć, zwisów, wszystko działa płynnie i granie jest bardzo przyjemnie. Chociaż mała klawiatura nie pomaga w obsłudze gierek zręcznościowych, wymagających szybkiej pracy palców.

Największą atrakcją modelu miał być wbudowany moduł GPS – niestety, w Polsce Samsung sprzedaje wersję pozbawioną programu nawigacyjnego. Trzeba go sobie samemu kupić i wgrać. Co gorsza, przycisk skrótu nawigacji działa tylko z aplikacją Navigon, która nie każdemu przypadnie do gustu. Nie można ustawić sobie pod tym przyciskiem innej nawigacji. Szkoda, bo przez to jeden przycisk w centralnym miejscu jest całkowicie bezużyteczny.

Moduł GPS startuje dość długo – czasem ponad 5 minut. Testowałem nawigację firmy Sygic Drive i zazwyczaj odbiornik GPS sprawował się dobrze. Zdarzało mu się jednak zgubić sygnał (jeździłem na rowerze z telefonem w kaburze przy pasku; przypuszczam, że umieszczenie telefonu na kierownicy rozwiązałoby problem zrywania łączności z satelitami).

Czas pracy

Bateria ma pojemność 1000 mAh i nie należy po niej oczekiwać cudów. Trzy dni przy oszczędnym użytkowaniu to powód do zadowolenia. Jeśli często używać funkcji multimedialnych, czas pracy spadnie do 2 dni. Prawdziwym pożeraczem energii jest jednak moduł GPS, który wyciska cały prąd z baterii w kilka godzin, co sprawia, że nawigację w tym (i innych) telefonie należy uznać raczej za gadżet niż przydatne narzędzie. Kierowcy i tak wybiorą profesjonalne urządzenia nawigacyjne.