Goldman Sachs opublikował obszerny raport, w którym analitycy firmy rozrysowali drogę do osiągnięcia zerowej emisji dwutlenku węgla netto, porównując scenariusze dla dwóch modeli globalnej dekarbonizacji.

Pierwszy scenariusz jest zgodny z celem Porozumienia Paryskiego (ograniczenie średniego wzrostu temperatury na Ziemi znacznie poniżej 2°C; osiągnięcie globalnie zerowego poziomu emisji netto ok 2060 r ), drugi z kolei przedstawia bardziej ambitny plan (globalny zerowy poziom emisji netto do 2050 r.; ograniczenie globalnego ocieplenia do 1,5°C).

W przypadku realizacji scenariusza drugiego, eksperci GS spodziewają się skumulowanych inwestycji w zieloną infrastrukturę o wartości 56 trylionów USD, co będzie oznaczało ponad 2% światowego PKB do 2032 r. Goldman Sachs szacuje, że rynek wodoru może wzrosnąć 7-krotnie do 2050 r., do ponad 500 milionów ton rocznie, podczas gdy wychwytywanie dwutlenku węgla wzrośnie z obecnych około 40 MtCO2 do ponad 7000 MtCO2 rocznie, a kompensacja emisji dwutlenku węgla (głównie naturalne pochłaniacze, ale także poprzez bezpośrednie wychwytywanie dwutlenku węgla z powietrza) przyczyni się do obniżenia o około 15% emisyjności w sektorach trudniejszych do zdekarbonizowania.

Oba scenariusze zakładają, że szczyt zapotrzebowania na ropę naftową nastąpi do 2025 r., ale ze względu na tempo spadku zapotrzebowania na nią, analitycy GS nadal widzą potrzebę uruchamiania nowych megaprojektów naftowych do 2030 (w przypadku scenariusza „1,5°”) lub 2035 r. (dla scenariusza „<2,0°”). W ocenie GS, zapotrzebowanie na gaz osiągnie szczyt w 2030 r. (w scenariuszu „1,5°”), ale odgrywa kluczową rolę jako paliwo przejściowe w ścieżce „<2,0°” i w tej opcji popyt będzie nadal rosnąć aż do 2037 r.

Pełny raport jest dostępny tutaj