Test HTC Vive 2 Pro – VR idzie poziom wyżej

Technologia VR jest z nami od dawna, ale tak naprawdę dostępna stała się od momentu wprowadzenia do sprzedaży hełmu Oculus. Potem coraz więcej firm wprowadzało na rynek swoje produkty a jednym z najbardziej znanych producentów sprzętu VR stała się firma HTC, ze swoimi okularami VIVE.

VIVE Pro 2 to kolejna odsłona popularnej serii okularów dla profesjonalistów i entuzjastów, która ma szereg udoskonaleń. Co się zmieniło ? Rozdzielczość wzrosła niemal dwukrotnie – do 4896 x 2448 pikseli.  Częstotliwość odświeżania zwiększyła się z 90 do 120 Hz. Wzrósł też kąt widzenia w poziomie a waga nieco zmalała.

Jak wygląda VIVE Pro 2 na tle innych okularów ? To można sprawdzić w tabelce poniżej.

Szczegółowe parametry urządzenia są następujące:

• Dwa wyświetlacze po 2448×2448 pikseli.
• Odświeżanie 120 Hz, 90 Hz przy użyciu łącza bezprzewodowego z użyciem adaptera HTC (kupowanego osobno)
• Złącze USB-C
• Bluetooth
• Podłączenie do komputera przez Display Port oraz USB
• Regulacja odstępu soczewek
• Podwójna kamera z przodu do prezentacji podglądu 3D otoczenia
• Wbudowany mikrofon
• Współpraca ze Steam VR Base Station 1.0 i 2.0

Zawartość zestawu

W nowym zestawie znajdziemy sporo elementów.

• Gogle VR
• LinkBox z kablem podpinanym z jednej strony do wyjścia Display Port komputera i złącza USB a z drugiej strony do headseta
• 2 stacje bazowe układu śledzenia ruchu SteamVR tracking 2.0
• 2 kontrolery do rąk
• Zasilacze

Wykonanie gogli jest dobre. Nie słychać tutaj trzeszczenia w trakcie używania a elementy są dobrze spasowane. Trzeba dodać, że gogle są dosyć duże i przy wadze 850 gramów będziemy odczuwać ich ciężar (Aczkolwiek producentowi udało się ograniczyć wagę w porównaniu z poprzednim modelem)

Pierwsze uruchomienie

HTC Vive 2 Pro podłączyliśmy do komputera z procesorem Intel I7 i kartą grafiki RTX 2070. Taka konfiguracja jest wystarczająca do testów, ale chcieliśmy wypróbować ten sprzęt także na Dellu Alienware z RTX 3060ti – na tym komputerze jednak sprzęt HTC odmawiał współpracy.

Montaż zestawu nie jest jednak tak prosty jak byśmy się spodziewali. Elementów jest naprawdę sporo i na początku trudno się połapać co do czego podłączyć i który zasilacz wybrać do zasilania stacji bazowych. Sprawę nieco ułatwia fakt, że stacje śledzące zasilane są kablami z okrągłą wtyczką, kontrolery rąk przez micro USB a przez USB-C. Chociaż sensowniej byłoby, gdyby producent ujednolicił trochę sposób zasilania.

Stacje bazowe powinniśmy zamontować na poziomie wzroku stojącej osoby. Najlepiej je zamontować na ścianach i pod kątem 30 stopni,  a jeśli jest to niemożliwe,  to możemy skorzystać z półek, parapetów lub innych mebli. Ważne, że nie muszą być one symetrycznie umiejscowione – cały system sam dostosowuje się do układu poszczególnych elementów. Stacje bazowe oferują bardzo dobre odwzorowanie ruchu użytkownika i mają małe opóźnienia. Trzeba przyznać, że działają bardzo dobrze i precyzyjnie.

Jeśli chodzi o oprogramowanie to firma HTC korzysta z połączenia własnych narzędzi i oraz oprogramowania SteamVR firmy Valve. Na początku interakcja między tymi dwoma narzędziami jest  myląca, ponieważ ustawienia i funkcje są rozdzielone między oba systemy. Oprogramowanie nie jest też jeszcze całkowicie pozbawione błędów, co oznaczało, że od czasu do czasu musieliśmy ponownie uruchamiać programy, bo te się wieszały. Niektóre udostępnione dla nas gry VR – takie jak Doom VFR– w ogóle nie chciały działać.

Gdy wszystko jest już skonfigurowane, SteamVR Dashboard staje się miejscem do uruchamiania gier Steam lub przełączania się między grami. Mają w rękach kontrolery, możemy wybierać nimi gry lub programy do uruchomienia i nawigować w wirtualnej rzeczywistości.

Dzięki zastosowaniu systemy stacji śledzących SteamVR cały system może śledzić położenie głowy użytkownika w przestrzeni i tworzy dla niego wirtualny pokój o powierzchni kilku, kilkunastu metrów kwadratowych. Kabel przyczepiony do gogli jest dosyć długi i nie ogranicza naszych ruchów. Można śmiało stwierdzić, że wirtualna rzeczywistość znowu wkracza do realu, bo grając w nasze ulubione gry, musimy chodzić, obracać się, celować rękami a jeśli jesteśmy nieuważni  – to nawet wpaść na ścianę lub jakiś mebel w domu. Żeby temu zapobiec, Vive 2 Pro wyposażone zostały w 2 kamery z przodu. Mogą one być używane do wyświetlania otoczenia – dzieje się tak, gdy użytkownik wyjdzie poza zdefiniowany do ruchu obszar. Pomocne, bo zdejmuje z nas konieczność każdorazowego zdejmowania gogli, gdy się gdzieś zapędzimy w trakcie rozgrywki.

Kontrolery do rąk wyposażone zostały w 2 przyciski na górze, jeden na dole oraz okrągły dotykowy pad służący do sterowania. Może on być wykorzystywany do wyboru różnych pozycji w menu gry lub aplikacji lub np. sterowania ruchem w niektórych grach.

Kontroler do rąk

Gry

Jeśli chodzi o gry, to niestety wybór hitów kinowych jest nadal bardzo ograniczony: Half Life: Alyx, Fallout 4 VR, Skyrim VR, Doom VFR – to niektóre bardziej znane tytuły gier dostępne do pobrania. Warto dodać, że sterowanie w takich grach często wymaga przyzwyczajenia – przestawienie się z myszki i WCAG wymaga trochę czasu.  Przykładowo w Fallout 4 możemy poruszać się teleportacją z miejsca na miejsce lub wybrać tryb w którym ruchem sterujemy przy pomocy panelu dotykowego na jednym z kontrolerów.

Są oczywiście też aplikacje – mi do gustu przypadła VR-owa wersja Google Earth, dzięki której możemy latać nad miastami na całym świecie zwiedzać trójwymiarową wersję świata.

Obraz

W porównaniu z modelem Vive Pro 1 największe zmiany zaszły w zastosowanych wyświetlaczach. HTC stosuje obecnie panele IPS o bardzo wysokiej gęstości pikseli. Dzięki rozdzielczości 2448 x 2448 pikseli na oko, szczegółowość wyświetlaczy jest wystarczająca do narysowania doskonałego obrazu bez efektów. Rozmycie i zniekształcenia są powodowane wyłącznie przez używane soczewki. Mimo, że oferują one bardzo szerokie pole widzenia, wynoszące 120°, to na krawędziach obraz jest trochę rozmyty. Jest to jednak również w pewnym stopniu zależne od użytkownika i regulacji – Vive 2 Pro daje nam regulację rozstawu oczu (IPD) w przedziale 57 – 70mm oraz regulację odstępu soczewek od oczu.  W moim przypadku ostry był tylko obszar na środku pola widzenia. Ponadto, w upalne dni twarz dosyć mocno się poci a w goglach robi się dosyć gorąco. Obraz odświeżany jest z częstotliwością 120Hz – w przypadku opcjonalnego zestawu do podłączenia bezprzewodowego spada do 90Hz.  To dosyć wysokie wartości.

Audio

Vive 2 Pro wyposażone są w dwie słuchawki przymocowane do gogli na specjalnych szynach. Można je przesuwać, dostosowując tym samym zestaw do naszej głowy. Jakość dźwięku była bez zastrzeżeń. Fajnie było słuchać gier z dobrze zrobionym dźwiękiem przestrzennym.

Podsumowanie

HTC Vive Pro 2 to świetny zestaw VR, ale ma też kilka wad o których należy wspomnieć.

Największą zaletą jest wysoka rozdzielczość obu paneli, co przekłada się na doskonałe wrażenia wizualne. Szerokie pole widzenia jest zdecydowanie na plus, ale obraz na krawędziach zauważalnie się rozmywa. Szybkość i dokładność śledzenia ruchów to kolejne zalety zestawu Vive 2 Pro. Stacje bazowe są w stanie wykryć ruch użytkownika na dosyć dużym obszarze, co może przekształcić cały pokój w wirtualne „pole bitwy”.

Cały zestaw jest jednak dosyć skomplikowany a instalacja nie jest taka prosta jakby się wydawało. Aplikacje co jakiś czas się wieszają a niektóre gry VR w ogóle się nie uruchamiają. Oprogramowanie składa się z kilku elementów i na początku nie wiadomo co jest do czego. Także wybór gier trudno uznać za duży: jest kilka nowości, jest trochę klasyki, ale więcej niż kilka tytułów klasy AAA nie znajdziemy.

Pełen zestaw (gogle, stacje bazowe i kontrolery do rąk), kosztuje nieco ponad 6200 zł.  Same gogle możemy nabyć za ok 3500 zł. Nie jest to więc tania rozrywka.

Pozostaje jeszcze pytanie dla kogo są gogle HTC Vive Pro 2? Czy jest to dobry pomysł na prezent dla gracza? Mój nastoletni syn, który od kilku lat namiętnie gra w różne strzelanki i strategie do okularów podszedł dosyć sceptycznie. Starszej córce, która robi pierwsze kroki w projektowaniu grafiki 3D,  jednak bardzo się spodobały.  Doceniła precyzję śledzeniu ruchu i dużą rozdzielczość a jej ulubiona gra to SuperHot VR. Tak więc dużo zależy od upodobań.

Zalety:

• Bardzo wysoka rozdzielczość obrazu
• Precyzyjny mechanizm śledzenia ruchu
• Dobra jakość dźwięku
• Duże możliwości regulacji
• Duże pole widzenia

Wady:

• Spora cena
• Rozmycie obrazu na krawędziach
• Może być niewygodne w noszeniu, szczególnie w trakcie upalnych dni
• Uciążliwa konfiguracja
• Oprogramowanie czasem się wiesza