14-latek zamordowany przez kolegów, bo nie chciał oddać telefonu

W pełni podzielam pogląd: prawo powinno przewidywać skuteczne pielenie, czyli wyrywanie chwastów, a więc eliminację ewidentnych, umyślnych sprawców ciężkich przestępstw, ale tak zorganizowaną, by pozyskać finanse na odszkodowania dla rodziny zamordowanych i inne koszty. Po pierwsze: umyślny morderca, nawet nieschwytany, powinien obligatoryjnie i nieodwołalnie tracić wszelkie prawa ludzkie a uzyskiwać status materiału biologicznego, który przechodzi na własność Skarbu Państwa. To znacznie ułatwi 'pojmanie’ go wszelkimi sposobami, bez względu na stan, w którym się znajdzie przy i po schwytaniu, nawet, gdyby przy chwytaniu musiano bandytę (podkreślam: tylko ewidentnego, co do sprawstwa którego nie ma wątpliwości!) okaleczyć lub uśmiercić. Zabawy w litość nad mordercą, ratowanie i leczenie zranionego w akcji policyjnej lub zatrzymaniu obywatelskim bandyty to kosztowne ekscesy, na które stać tylko najbogatsze kraje, nie wiedzące, co robić z nadmiarem dochodu narodowego. Takie zabawy w ratowanie i leczenie schwytanego sprawcy rozboju są też drwiną z nieszczęścia, które on zgotował ofierze i najbliższym ofiary. A zatem status materiału biologicznego własności Skarbu Państwa i odpowiednie spieniężenie tego materiału, czy to poprzez komercyjną sprzedaż jego żywego ciała bądź truchła instytutom badań, do wszelakich doświadczeń naukowych dla dobra ludzkości, czy też jakiemuś zakładowi, np. preparatorni w Guben. Ważne, by pozyskane za to środki przeznaczyć przede wszystkim na kosztowne leczenie ofiary i odszkodowanie dla niej, jeśli przeżyła atak, albo na odszkodowania najbliższym zamordowanego. Więzienia powinny być tylko dla innych, lżejszych przestępstw, kradzieży, oszustw oraz dla tych, którzy nieumyślnie przyczynili się do czyjejś śmierci, czyli dla przestępców, których warto próbować resocjalizować. W więzieniach powinny być pomieszczenia do pracy nakładczej, produkcyjnej, usługowej, aby więzień musiał zapracować na swoje utrzymanie. Im lepiej się spełnia w pracy, tym więcej możnaby mu udostępnić, np. radio, TV, bibliotekę, siłownię itw. Nie chce pracować – zimna cela o chlebie i wodzie ze stawką żywieniową 1-2 zł/dziennie. W moim wyobrażeniu te procedury prawne, które przedstawiłem w zarysie, są nieodzowne na obecne czasy, w których poziom przestępczości, demoralizacja i bezstresowa bestialskość sprawców muszą być jak najszybciej, konsekwentnie i skutecznie okiełznane. Tym bardziej w krajach, którym się 'nie przelewa’, do których zalicza się PL. Jestem jednak świadomy, iż rządy krajów na świecie niestety nie poradzą sobie skutecznie z problemem przestępczości. Prędzej organizacje humanitarne wywalczą prawo każdego przestępcy w więzieniu do posiadania najnowszych smartfonów i tabletów za państwową kasę, aby się biedaczkom w pensjonacie all inclisive za nasze podatki nie przykrzyło, niźli dojdzie do zmian, o których się rozpisałem jako marzyciel, tęskniący za bezpiecznym, szczęśliwym życiem. I tym smartfonowo-tabletowym akcentem, zgodnym z duchem i zamysłem tematycznym portalu Telix, kończę swój wywód-rzekę. Pozdro na niedzielę! :lol